Categorieën
Irritaties

Dierenliefde als verdienmodel

In mijn krant las ik een verontrustend artikel over de overname van dierenartsklinieken door een investeerder die winsten doorsluist naar Guernsey.

Ik had al een aantal keren de indruk dat er iets was veranderd in de dierenkliniek. Geen betrokkenheid, je betaalde de hoofdprijs en je stond na 10 minuten weer buiten (waarbij je 7 minuten moest wachten op van alles). En natuurlijk even bijna 65 euro aftikken.

Dat bedrag is wel ongeveer gelijk gebleven de laatste jaren, er was alleen een prikje nodig en wat tastwerk. Even op een weegschaaltje en de volgende kan weer. Doekje over de tafel en volgende.

Maar de sfeer was anders. In 2015 trof ik een betrokken dierenarts aan, die was de laatste jaren al nauwelijks meer te vinden bij dit bedrijf. Je stond snel buiten nadat je even een flink bedrag had gepind.

Gelukkig heb ik geen speciale dingen gehad met mijn huisdier. Anders was ik waarschijnlijk financieel leeggelopen met onzin behandelingen tegen de hoofdprijs. Want dierenliefde mag wat kosten.

Toch maar even voor zijn. Dag investeringsmaatschappij die slechts zakken wil vullen. Mij niet meer gezien.